Skip to main content

What if ...

Uu nga naman! What if.
Pag hindi ni-try, hindi malalaman ang kasagutan sa what-if na yan.
Kung hindi bibigyan ng pagkakataon, walang kasagutan.
Kung hindi susubukan, at susukuan na lang, hindi mabibigyan ng pagkakataong yumabong ang samahan.
Kung hindi bibigyan ng halaga, hindi mabibigyan ng pagkakataong maging masaya.

Ano bang pumipigil?

Ano bang sumasalungat?

Anu bang nagpapakumplikado?

Ano bang maling dahilan?

Ano bang masama, kung bibigyan ng pagkakataong maging masaya?

Ano bang mangyayari, kapag sa umpisa pa lang ay pinutol na?

Wala.

Wala.

Walang mangyayari.

Hindi magiging masaya.

Hindi magiging maligaya.

Ang sana isang pagkakataong maging masaya at makapagpasaya ng ibang tao, at lalong mapaligaya ang sarili.  Ang isa sanang pagkakataong maisantabi at tuluyan nang maiwaglit ang isang nakaraan. Isang nakaraan na sa isip ay pilit na iwinawaksi pero sa puso ay pilit na binabalik.

Anu nga ba ang tama?
Pero anu din ba ang mali?

Laging sinasabi ng iba na hindi kailanman naging mali ang magmahal. Pero ang sabi ko naman, depende sa sitwasyon.
Hindi ligtas sa mata ng mga mapanuring mga tao ang bawat galaw, kaya nagiingat lamang.

Pero sa totoo lang, kung bibigyan lang ng pagkakataon, malalaman ang kasagutan. Kung ito ma’y isang pagkakamali, ituring natin itong leksiyon, at gawing gabay sa buhay, upang ang pagkakamaling ito’y, hindi na maulit. Subalit ang lahat ng bagay ay kailangang pagisipan ng mabuti, sapagkat ang nakasalalay ay isang buhay. Buhay na kasiyahan o buhay ng kabiguan. Kung ito ma’y kasiyahan, magpasalamat. Kung ito may kabiguan, wag magluksa. Bahagi ito mg buhay ng tao. Bahagi ito ng paglikha sa atin ng makapngyarihanh Maykapal. Bahagi ito ng pagiging isang normal na nilalang.

Hindi ko sinasabing tama, hindi ko din sinasabing mali. Ang sa akin lamang, karanasan ang magiging patunay.

Kaya ang sinasabi ko kaibigan, wag matakot sumubok. Wag matakot masaktan, dahil anu’t anu pa man, andito lang kami, iyong mga kaibigan.

Comments

Popular posts from this blog

Isang Liham para sa Iyong Kaarawan

Ikadalawamput-dalawa ng Mayo, taong dalawang libo at labing-pito. Una sa lahat, nais kong batiin ka ng Maligayang Kaarawan. Nawa'y palagi kang maging masaya at malusog. Sana patuloy kang biyayaan ng Panginoong Maykapal ng madami pang magagandang bagay at kasiyahan na panghabambuhay. Hindi ko man magawang batiin ka ng personal, ito ma'y sa text o chat o messenger, pero nais kong ipabatid na hindi ko kailanman nalilimutan ang araw ng iyong kapanganakan bilang itinuring kitang isang mabuting kaibigan. Hindi man naging maganda ang kinahinatnan ng ating pagkakaibigan, lubos pa din ang aking pasasalamat na minsa'y dumaan ka, namalagi kahit sandali at tuluyang umalis sa aking buhay. hindi ko man lubos na maintindihan kung bakit tayo nagkaganito, kung anong nangyari kung bakit biglang nawalan ng komunikasyon at naging estranghero sa isat-isa. pero kahit na anong mangyari, ituturing ko pa din na isa ka sa pinakamagandang alaala na dumaan sa aking buhay. Maitutring kong isa ka

Ikaw...

Ikaw... Ikaw na nagbigay sa akin ng saya. Ikaw na nagbigay sa akin ng ligaya. Ikaw na lagi kong kausap, maghapon magdamag. Ikaw. Ikaw. Sa panahong tayo'y magkausap, sa text man o sa chat... salamat. Salamat at tayo'y nagkakilala. Salamat at kita'y nakasama. Dahil sa mga panahong iyon, ako'y naging masaya. Salamat sa pagpapatawa. Sa mga panahong ang pakiramdam ko'y parang naluluha. Salamat sa pakikipagusap. Sa mga panahong ako'y naghahanap. Salamat at nandiyan ka. Sa mga panahong gusto ko ng kasama. Salamat. Salamat. Pero ang lahat ng ito'y kelangan magtapos. Sa kadahilanang hindi kita kailanman mayayapos. Sapagkat ika'y nararapat sa iyong sinta, habang ako'y nakatadhnang mag-isa. Nauunawaan ko, kung ganito ang naging kinahinatnan, sa aking palagay, ito'y akin din namang kagagawan. Na sa kalauna'y, akin din naming pinagsisihan. Sa buhay nating ito, aking naunawaan. Na kung gustuhin nating maging mabuting magkaibigan, anuman an

"An open letter to the Man who made me fall and left Me"

Anyare satin? Bigla-bigla ka na lang hindi nagparamdam ah! Sakit nun sa totoo lang. Alam ko naming wala kang pake kasi ang saya-saya mo nga eh. Alam mo, inggit na inggit ako sayo eh. Buti ka pa kaya mong maging masaya. May nagawa ba ako sayo? Parusa ko ba ito? Ako ba ang dahilan ng break-up niyo? sana naman sinabi mo na lang  lahat sakin kesa bigla-bigla ka na lang umiwas. Ang sakit nun ah. Hindi ko alam kung bakit. Pero nafall na ako sayo eh. HIndi ko alam kung anong meron ka na nagustuhan ko. PInapasaya mo ako sa tuwing magkasama tayo. Nakaklimutan ko mga problema ko sa tuwing kasama kita. Hindi ako naiilang sayo kahit ano gawin ko. Kahit na humiga ako sa balikat mo wala lang satin. Hindi natin pinapansin mga sinasabi ay iniisip ng ibang tao. Yung tanong na "Kayo ba?" Tinatawanan lang natin. Sa tuwing naaalala ko lahat ng memories natin, hindi ko alam kung matutuwa ako kasi nakakilala ako ng taong kagaya mo or malulungkot ako kasi namimiss ko ung mga kakulitan at kalokoha